Ankara TBMM günlüğü

Ülkemizin yönetim merkezi ve kalbi olarak bilinen Ankara’da durum nasıl?

İnsanlarımız nasıl yaşıyorlar?

Özellikle siyasetin kalbinin attığı Türkiye Büyük Millet Meclisinde durum nedir?

Milletvekillerimiz nasıl çalışıyorlar?

Vatandaşlarımız TBMM’ye girebilmek için nasıl kuyruklarda bekliyorlar?

İşin özeti, işler nasıl hallediliyor?

Dertler, sıkıntılar sorunlar nasıl çözümleniyor?

İşte bu aceleci ve özellikle kalabalık ortamda kulislerde neler konuşuluyor?

Bir Ankara günlüğünü sizlerle paylaşmak istedim.

Milletvekilleri sabah saat 09.00’Da meclise gelmeye başlıyorlar. Tabi, vekiller gelmeden önce, onlarla görüşmek, dertlerini anlatmak isteyen binlerce kişi de Dikmen kapısı önünde kuyruklarda bekliyorlar.

Sonra genel kurul çalışması başlıyor. Başlamama saati belli ama bitiş saati belli değil. Vekiller, meclisteki genel kurul salonunda çalışmalara katılırken, danışmanları ve sekreterleri de gelen misafirler ile vekilleri görüştürme adına koşuşturup duruyor.

Neyse ki bazen ara veriliyor. O esnada vekiller salon dışına çıkıp gelen misafirleriyle görüşüyorlar. Bazen de hızlı adımlarla ve saniyelerin bile değerli olduğu süre içinde çalışma odalarına gelip misafirleri ve ziyaretçileriyle ilgileniyorlar.

Kulislere gelen ziyaretçilerin buluştuğu en önemli nokta ise meclis lokantası.

Bizlere de afiyet olsun demek düşüyor.

Sürekli bir acelecilik ve bir koşuşturma var.

Sonra, kulislerde oturup çay içme sohbet etme imkanı var.

Memlekette neler olup bitiyor? Sorusuna en güzel cevaplar bu kulislerde yapılan konuşmalarda aranıyor.

Sonra sırasıyla Bursa milletvekillerimiz Ahmet Kılıç, Ayhan Salman, Refik Özen, Mustafa Yavuz ve Selçuk Türkoğlu ile görüşmelerimiz oldu.

Bu arada, TBMM Plan ve bütçe komisyonu toplantısına katıldık.

Meclis binası içinde pek fazla geniş olmayan normalde 100 kişilik toplantıların bile güçlükle yapılacağı salonun içinde komisyon üyeleri haricinde yaklaşık 300 kişinin var olduğunu gördük. İçişleri Bakanlığı bütçesi görüşülüyordu.

Koridorlar deseniz iğne atsan yere düşmez örneğindeki gibi oldukça kalabalıktı.

Yine de istediklerini alabilen, dertlerini anlatabilen, sorunlarına çare olacağını ümidini gören vatandaşların güler yüzle meclisten ayrılmaları, huzur veren bir ortam gibi güzeldi.